Johannes de Evangelist. Klik op de ikoon om naar de website van schilder Ronald Medema te gaan
‘Dit heb ik jullie gezegd,
opdat jullie vrede bezit in mij.
In de wereld hebben jullie verdrukking te lijden;
maar houdt moed:
ik heb de wereld overwonnen’.
Zo sprak Jezus.
Johannes, 16,33-17,1a
De lange avond, de lange toespraak eindigt met een majestueuze zin. Het is een supreem moment. Niemand heeft eraan gedacht, van dit moment een woordelijke of zelfs maar globale weergave van een werkelijkheid te maken. Het enige wat Johannes met de zijnen nu zeggen wil en kan, is een slotakkoord, een geloofsbelijdenis en een verheerlijking. Het is een paukenslag.
De wereld – dat is, zoals steeds: de tegenkracht, de vorst, de macht – wordt en is overwonnen – dat is: monddood gemaakt, gesmoord. In het ganse Schriftverhaal wint de onmacht het altoos en onophoudelijk van de macht en de zwakke van de sterke. Het verhaal kiest van het begin tot het einde voor het slachtoffer. Koningen, dictators en hotemetoten gaan telkens weer af, door een zijdeur, en verdwijnen, worden geschrapt van het wereldtoneel. Maar de arme en de kleine en de niet-kunner en de have-not houdt het uit en verdrijft uiteindelijk wie in het paleis zit of in een bunker. De Schrift, Johannes incluis, is hierin meedogenloos en geen enkele tegenspraak duldend. Welke koning, kalief of machthebber ook, hij of zij gaat ten onder en moet capituleren. De enige dat de wereld overwint, is de on-macht.
Dat is, wat wij noemen: evangelie, eu-angelion, goede boodschap, een bericht waar je beter van wordt. Het ganse verhaal, ook dat van Johannes, is een geloofsbelijdenis, een minnelied, een dithyrambe. Het struikelt af en toe van verliefdheid. Verliefd op wie? Moet je dat nog vragen?